Πέμπτη

Ασπρόμαυρο calculator.


Βαραίνει το Λόγο μια φωνή από τα περασμένα
Πως "δεν υπάρχει δεν μπορώ μόνο δεν θέλω υπάρχει"
Ότι με ξέρει χάσκει
Και εγώ που το ποθώ απεγνωσμένα
Ψάχνω να βρω τι φταίει.

Βαραίνει το Λόγο μια φωνή – μιλάει εκείνη τώρα
Πως "δεν υπάρχει δεν μπορώ μόνο δεν θέλω υπάρχει"
Έρχεται μπόρα : 
ΌΤΙ ΝΑ ΘΈΛΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΚΑΙ ΌΤΙ ΜΠΟΡΏ ΔΕ ΘΈΛΩ.


Ξέχασα ποιος με γέννησε ή ποίος με έχει σπείρει
Ξέχασα τι θα γίνει όταν θα μεγαλώσω.

Παρασκευή

Βαθουλώνω, για ξεχαρβάλωνε.

Το λουκάνικο Μπέρι είναι ερωτευμένο με μια γουρούνα, κι άλλοι τέτοιοι αδιέξοδοι έρωτες.

Όταν μιλάω δεν με ακούει κανείς, κι όμως όσο σου μίλαγα δεν με ένοιαζε στιγμή αν κανείς άλλος με ακούει, ένα παιδί δεν έχει λόγο να φοβάται.

Δεν με ξέρεις για να με αγαπάς.

Η γάτα κυκλοφορεί γυμνή χωρίς αιδώ στο σπιίτι, τα δελφίνια ζούνε χωρίς καημό κανένα, και τα πιθήκια συνεχώς γελάνε. Μόνο ο άνθρωπος κλαίει, μοναχός αισθάνεται, πεθαίνει από την πείνα όσο άλλοι από πολύ φαί, ντρέπεται και ντύνεται. Πόσο ξέπεσε έτσι το ζώο αυτό που σκέφτεται!


Κυριακή

Ο "περπατώ πάντα σκυφτός"

Ο περπατώ πάντα σκυφτός το δρόμο
κοιτάζει ένα φεγγάρι σαν κι το αποψινό, αντικατοπτριζόμενο, μέσα από πηγάδια.
Μόνος περνά τα βράδια.
Ζει τη ζωή ενός όπως τους λεν λεχρίτη,
ζυγίζει την αξία της ζωής του, κάθε βράδυ, και μας προειδοποιεί :
ΜΗΝ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!

                                                   ~.~
Δεν αγαπάω πολύ κόσμο, μα σε αγαπώ. Τις νύκτες κλείνω τα μάτια μου και μόνο εσένα δε θωρώ,
στο σκοτάδι δεν κάνουν όνειρα οι άνθρωποι -ποιός ονειρεύεται ένα μέλλον με σκιές. Δεν αγαπάω πολύ κόσμο, μα σε αγαπώ.
 

Τρίτη

Χαρά στο νέο που θα σε πάρει

Χαρά στη μέρα που θα φανείς, που θα χει ήλιο και άδειους δρόμους.
Χαρά στη μέρα που θα σε δω που θα 'σαι 'δω και θα αναπνέεις.

Μια Κυριακή, να 'ρθεις πρωί, να μην σε θωρήσει άλλος
να 'ρθεις για μια μικρή στιγμή, και να μείνεις εδώ για πάντα.

Όταν έρθεις θα χαρώ τόσο που δεν θα ξανα αρρωστήσω ποτέ, θα ζωγραφίσω τους πιό όμορφους πίνακες
όταν έρθεις, θα ανθίσω, θα καθίσω δίπλα σου και θα αποκοιμηθώ.



Σάββατο

Cherry blossoms

"Όταν θροΐζει ο για πάντα στη καρδιά μου επάνω σκαλιστός, κανείς δε ξέρει τι περνώ."

Χορεύω με τη σκιά μου το χορό που μου έμαθες Γιού, εσύ που τηλεφωνείς τη μητέρα κάθε μεσημέρι
χαρούμενη-στεναχωρημένη
χαρούμενη-στεναχωρημένη, σα πάπια.
Χορεύω κι εγώ την θύμηση της γυναίκας μου, εδώ
στην Φουτζιγιάμα, που θα ‘ταν ωραία κι αν δεν υπήρχαμε εμείς.
Ξάφνου πως να! γιόμισε η λίμνη αγκαλιές
"χορεύω με ένα ροζ τηλέφωνο βαμμένη άσπρη ως κάτω
βαμμένη άσπρη κάτω από ανθισμένες κερασιές."


Αλήθεια ποιό το νόημα;
 Όταν ανθίζετε εσείς που μας θυμίζετε ποιός ο Λόγος, βρίσκω νόημα Γιού,
"να κοιτάς τα λουλούδια", να κοιτάς τα λουλούδια. Άνοιξη και βρίσκω νόημα ανάμεσα σε πράσινης σκιάς μάτια, σε μαύρης σκιάς σώμα, άνοιξη και βρίσκω νόημα στη ζωή μου Γιού.
 

Πέμπτη

ΜΟΝΟ-ΛΟΓΙΑ

Την μοναξιά δεν την νομίζω ξένη,
την κουβαλώ μαζί μου όταν με φίλους βρίσκομαι
όταν ο δρόμος με φέρνει σ' άγνωστα μέρη
όταν σε πιάνω απο το χέρι, την έχω και απο πίσω μου σέρνεται σα σκυλί.
Την μοναξιά δεν την φοβάμαι,
συμφιλιωθήκαμε
μαζί αδυσώπητοι και λιγδιασμένοι κοιτάμε πως θα περάσουμε το μήνα, αλίμονο, δεν την νομίζω ξένη.
Ξένο καλώ το που δε με καταδέχεται, το ασύντροφο, κι η μοναξιά ρούχο που μ' όλα πάει.
- κουρέλι

Στερώντας μου την θάλασσα, το τρέξιμο, την πτήση
Δεσμεύοντας με να μετρώ με βήμα αργό την γη
Τι καταφέρατε; δείτε τι έχετε κερδίσει:
Κινώ τα χείλη μου –να τα δεσμεύσει ποιος μπορεί;

Τρίτη

τούμπαλιν


Εκδρομώ ασήκωτα Πάντοτε
δίχως αιτία  
Σε ζητώ 
για λόγους πολλούς.

Με το πάγιο πως, κάπου υπάρχει θεός, σε ψάχνω και επιτυχώς σε βρίσκω
γράφω ερμαφρόδιτες ιστορίες για κιθάρα και πιάνο 
σε χάνω 
και το εν πάλιν με καθιστά αιώνιο.
 ζήτησα μάταια μια θέση στο παράδεισο, σήμερα, που παράδεισος πια δεν υπάρχει.

Πέμπτη

ανα παρα καλώ


ποιά είναι η ώρα που γράφονται ποιήματα 
-όταν είσαι ευτυχισμένος δεν έχεις χρόνο να γράψεις ή να σκεφτείς ή έχεις τόσο άπλετο που γράφεις ημερολόγιο να καταγράψεις τις ευτυχισμένες σου στιγμές μη και τις χάσεις δεν κατακρίνω,
-όταν είσαι μόνος και ξέρεις πως τη σιγή, σου αναταράσσει η αναπνοή και το κρασί δεν κατεβαίνει αφού τελείωσε μόνο η ποίηση σου τρέχει από τα μπατζάκια όταν δεν έχεις που και τι να πεις και που να πας και σε ποια αγκαλιά να φωλιάσεις.