Από τις δεκαεπτά κι έπειτα.

Μπορεί ο θυμός να μην βγει απο τα δόντια μας έξω, να μείνει μέσα στο στόμα κι η γλώσσα μας να μην πυρακτωθεί;



Η ώρα Μια το μεσημέρι, καφέ στην Τζορτζ, τσιγάρο,
παραμονή της Μέρας που περιστέρια με πανό στα χέρια, καθισμένα σε κάγκελα,
άνοιξαν τα κλουβιά, ελευθερώνοντας ένα τεράστιο πλήθος νέων ανθρώπων

έξω απο το πανεπιστήμιο.

Πιο επίκαιρος από ποτέ,
πλησιάζω κοντά σου
σου πιάνω το χέρι

από πότε έγινε ξανά ανεπίκαιρη, η επίκληση στην ελευθερία;