Ο περπατώ πάντα σκυφτός το δρόμο
κοιτάζει ένα φεγγάρι σαν κι το αποψινό, αντικατοπτριζόμενο, μέσα από πηγάδια.
Μόνος περνά τα βράδια.
Ζει τη ζωή ενός όπως τους λεν λεχρίτη,
ζυγίζει την αξία της ζωής του, κάθε βράδυ, και μας προειδοποιεί :
ΜΗΝ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!
~.~
Δεν αγαπάω πολύ κόσμο, μα σε αγαπώ. Τις νύκτες κλείνω τα μάτια μου και μόνο εσένα δε θωρώ,
στο σκοτάδι δεν κάνουν όνειρα οι άνθρωποι -ποιός ονειρεύεται ένα μέλλον με σκιές. Δεν αγαπάω πολύ κόσμο, μα σε αγαπώ.
~.~
Δεν αγαπάω πολύ κόσμο, μα σε αγαπώ. Τις νύκτες κλείνω τα μάτια μου και μόνο εσένα δε θωρώ,
στο σκοτάδι δεν κάνουν όνειρα οι άνθρωποι -ποιός ονειρεύεται ένα μέλλον με σκιές. Δεν αγαπάω πολύ κόσμο, μα σε αγαπώ.
άοσμο αχρωμο ασύδοτο σε κάνει η άσφαλτος μα σε μυρίζω όταν πατάς στην αμμουδιά και τα χρώματα γύρω σου ξεθωριάζουν εαν πέσει πάνω σου το παραμικρό φως
ΑπάντησηΔιαγραφήμ' αρέσει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εικόνες που δίνεις είναι εκπληκτικές..
ΑπάντησηΔιαγραφή