Όλα για μένα. Όλα δικά μου.

Γυρίζω τον χρόνο πίσω όποτε βρίσκω χρόνο ελεύθερο, σε θυμάμαι, επικοινωνώ μαζί σου,
χάνομαι στον χρόνο, πηδάω από σύννεφο σε σύννεφο ευτυχισμένος, χορεύω ρόκ εν ρολ,
τρώω παγωτά, τρέχω, πηδάω από σύννεφο σε σύννεφο ευτυχισμένος, αρμενίζω στα πέλαγα,
τρώω παγωτά, τρέχω, κάνω βουτιές σε αγκαλιές, τραγουδώ.

Έπειτα παίρνω το πρώτο ταξί που βρίσκω στο δρόμο μου,

και γυρνάω σπίτι πίσω στην πατούμενη γη.

Είναι πάλι στιγμές που λέω από μέσα μου

- πόσο άδικο να μας χωρίζει απόσταση ικανή να καθιστά ανέλπιδη ευχή ένα σου άγγιγμα

- πόσο άδικο να ναι τόσο μικρό το χέρι σου.

Γιατί ξέρω, πως η αγάπη δεν κάνει την γη να γυρίζει,μα μια βόλτα στο πάρκο μαζί σου να αξίζει τον κόπο.
Για εμένα που τα πάντα είναι να μου πιάνεις το χέρι, το πάντα ιδρωμένο. 
Του που διψά για αγάπη το χέρι, το χέρι μου.

Το πρώτο ενικό πρόσωπο μου, έκανα μάσκα, και όταν σε θυμάμαι,
χάνομαι στον χρόνο,πηδάω από σύννεφο σε σύννεφο ευτυχισμένος, χορεύω ρόκ εν ρολ,
τρώω παγωτά, τρέχω, πηδάω από σύννεφο σε σύννεφο ευτυχισμένος, αρμενίζω στα πέλαγα,
τρώω παγωτά, τρέχω, κάνω βουτιές σε αγκαλιές, τραγουδώ.

Έτσι μου φεύγει η λύπη, έτσι περνάει ο πόνος μου, ο χρόνος μου και με αφήνει