Πέμπτη

ΖΩ


Να μυρίσω προσδοκώ το μπουμπούκι ενός ρόδου που μόλις άνθησε, και να γευτώ ένα κομμάτι ψωμί βγαλμένο μόλις από τον φούρνο της γιαγιάς.
Να δω προσδοκώ το ολόγιομο φεγγάρι δίπλα σε φίλους που αγαπώ, και τον ήχο μιας ολόχρυσης άρπας να ακούσω.
Μα γέρασα, και δεν ακούω καλά.
Δεν γεύομαι, και για να δω φορώ γυαλιά.
Αγαπάω όμως την ζωή, την μυρίζω και μυρίζει ανθισμένο τριαντάφυλλο
Την γεύομαι και έχει γεύση γλυκιά και ζέστη.
Ηχεί υπέροχα στα αυτιά μου, και θωρώντας την, βλέποντας την, της χαμογελώ
Και την ευχαριστώ που με όρισε ικανό να την αισθάνομαι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου